Cześć!

Dzisiaj jeden z dłuższych wpisów na bloga, o którym myślałam już dość dawno, ale tak naprawdę dopiero teraz przy okazji akcji #zostańwdomu mam szansę wyprodukować nieco więcej, niż zazwyczaj. Mam nadzieję, że dzisiejszy post rozwieje Wasze wątpliwości odnośnie tego, jaki żwirek wybrać.

Zdjęcia w dzisiejszym poście to codzienność kocich mam i kocich ojców, więc jeśli ktoś jest zbyt wrażliwy, to niekoniecznie musi czytać ten wpis, ale mimo wszystko zachęcam. Mam nadzieję, że wyczerpię tutaj temat i pod koniec posta będziecie wiedzieli co chcecie wybrać.

W jaki sposób w ogóle działa żwirek zbrylający? Pod wpływem wilgoci jego struktura łączy się, i zastyga w formie bryłki - stąd też jego nazwa. Dzięki takiej reakcji opiekun jest w stanie oczyścić kuwetę jedynie z tych zanieczyszczonych bryłek, bez konieczności wymiany całego żwirku. To dobre rozwiązanie dla osób, którym nie po drodze codzienne dokładne czyszczenie kuwety oraz wędrowanie do śmietnika i z powrotem.

Różnica jest widoczna gołym okiem, ale skupmy się na szczegółach.

W przypadku żwirku zbrylającego mamy grudkę, bryłkę, którą z powodzeniem możemy wyrzucić do śmieci (o tym, dlaczego żwirku absolutnie nie można wyrzucać do toalety opiszę w innym poście).

Jeśli chodzi o żwirek niezbrylający, gdy podejmujemy próbę pozbycia się zanieczyszczeń całość rozkrusza nam się na elementy pierwsze i nie sposób ich wszystkich wyciągnąć z kuwety. 

Oczywistym jest, że czasami zdarza się, że kot może nie akceptować żwirku zbrylającego, więc w tym wypadku trzeba będzie kombinować i wybrać coś co usatysfakcjonuje zarówno opiekuna, jak i kota.

Wybierając żwirek, którym najlepiej będzie Ci się operować sprawisz, że czyszczenie kuwety nie będzie już zmorą, a zwykłym obowiązkiem, który nie będzie za sobą niósł negatywnego ładunku emocjonalnego.

Dla mnie oznacza same plusy i jeden minus.

+ żwirek łatwo się sprząta,

+ kuweta nie jest wiecznie zanieczyszczona wilgocią,

+ wychodzi ekonomiczniej, niż ten niezbrylający, gdyż usuwam tylko zanieczyszczoną bryłkę,

+ koty dobrze go tolerują

- potrafi być nieco droższy, niż żwirek niezbrylający, ale w ogólnym rozrachunku nadal jest na plus dla żwirku zbrylającego (na dłużej wystarcza)

Zbrylanie to jedna z najważniejszych właściwości żwirków, które biorę pod uwagę podczas robienia kocich zakupów. Ale szczerze przyznaję, że czasami ceny takich żwirków potrafią przyprawić o zawrót głowy, więc sama korzystam z małego triku. Zamawiam zarówno żwirek zbrylający, jak i niezbrylający i mieszam je ze sobą (większa część zbrylającego i mniejsza część niezbrylającego), wszystko po to, aby nieco zaoszczędzić, ale i by komfort sprzątania był na odpowiednim poziomie.

Dość często zaopatruję się w żwirek dla kota w AlleZoo, bo mam już sprawdzonych kilka produktów, których łączenie daje mi oczekiwane rezultaty https://allezoo.com.pl/68-zwirek-dla-kota tutaj można znaleźć cały wachlarz produktów, więc na pewno każdy kociarz znajdzie coś dla siebie.

Pamiętajcie też, że koty to czyścioszki i niedokładnie posprzątana kuweta może się im nie spodobać. Nawet w przypadku używania jedynie żwirku zbrylającego sprzątanie i czyszczenie (dokładne mycie) całej kuwety odbywa się w równych odstępach czasowych, mniej więcej co tydzień. 

Jeśli jeszcze stoicie przed wyborem żwirku: zbrylający czy nie zbrylający to podpowiem Wam, jak najlepiej się o tym przekonać. Kupcie małe opakowania dwóch rodzajów. Na jeden raz wsypcie tylko niezbrylający, a na drugi raz - tylko zbrylający i porównajcie Wasze oczekiwania i doświadczenia związane ze sprzątaniem i jakie emocje temu towarzyszyły. 

Mam nadzieję, że znajdziecie złoty środek i ten wpis chociaż co nieco Wam rozjaśnił. Jeśli tak, dajcie znać! A może jest jakiś temat o którym chcielibyście przeczytać? Czekam na Wasze komenatarze!

Cześć!

Dzisiaj pokażę Wam, co dostałam niedawno w prezencie. Wielokrotnie wspominałam już na blogu, że moi znajomi i rodzina doskonale zdają sobie sprawę, że jestem kociarą, więc postanowili mnie uraczyć takim oto cudem.

Takie małe cudo jest w stanie rano poprawić mi humor, gdy zdarzy mi się wstać lewą nogą. Zamykając drzwi kluczem z taką nakładką wiem, że ten dzień można zacząć dobrze :)

Nakładka nie rzuca się aż tak w oczy. Jest w bardzo przyjemnym odcieniu, a detale pyszczka nadają jej subtelności i charakteru. Co ważne - nakładka nie zsuwa się z klucza (miałam i do czynienia z takimi nakładkami, które nie spełniały swojego podstawowego zadania, więc od razu z nich zrezygnowałam). Nakładka na klucz kot sprawdza się znakomicie.

Noszę ją razem z innymi kluczami, których często używam, więc podejrzewałam, że z czasem może się lekko poobijać i zniszczyć, ale nic z tych rzeczy! Mam ją od ponad dwóch miesięcy i nie wygląda na to, abym miała się z nią pożegnać. To dobry znak!

Dzisiaj szybki i krótki wpis, ale mam nadzieję, że już na dniach powrócimy do nieco bardziej edukacyjnych tekstów, które Was zaciekawią i przydadzą się!

Dajcie znać w komentarzu jak podoba Wam się taka nakładka na klucz!

Cześć!

Dzisiaj mam dla Was coś, co od razu wpadło w moje oko jako prezent dla młodszej kuzynki. Nie byłabym sobą, gdybym nie wykorzystała tego na blogu! Mam nadzieję, że kuzynce spodoba się prezent, jak sądzicie?

Lampka została wykonana z silikonu, który jest niesamowicie miękki i miły w dotyku. Nie ma też zagrożenia, że gdy lampka upadnie to zrobi krzywdę dziecku. Kolory jak widać są bardzo przytulne - blady róż i biel idealnie współgrają.

Lampka kotek znajdowała się w takim pudełeczku, sama nie wiem czy obdarować kuzynkę całością, czy tylko lampką. Zobaczę, czy coś jeszcze do tego będę chciała dorzucić i jaki będzie efekt końcowy moich prezentów.

Lampkę zapala się i gasi poprzez dotknięcie od góry:

Sprytnie rozwiązanie, bez zbędnych przełączników, guziczków.

Co lepsze - lampka kotek jest bezprzewodowa. Działa na trzy baterie AAA - 1,5 V. Czy może być coś lepszego, niż kocia lampka, którą można ze sobą wszędzie wziąć? Według mnie dobrze sprawdzi się nawet w przypadku podróży, kiedy dziecko nie chce zasnąć bez światełka.

Lampka jest naprawdę mięciutka, samo jej dotknięcie sprawia radość i przyjemność więc wiem, że i dziecku przypadnie do gustu.

Co sądzicie o takim prezencie? Myślicie, że będzie trafiony dla dziecka, które też lubi koty? :)

Cześć!

Dzisiaj kolejny wpis z serii edukacyjnych, więc przyjrzyjmy się temu, w czym przewozimy/nosimy nasze koty. To niezwykle istotne, jeśli chodzi o ich bezpieczeństwo ale i naszą wygodę. Na co warto zwrócić uwagę, a co totalnie odpada? 

Już odpowiadam!

Jak pewnie się domyślasz, transporter nie może w żadnym wypadku być za mały, krępować ruchów kota i nie pozwalać mu się nawet obrócić. Przebywanie w zbyt małym transporterze może okazać się dla kota dodatkowym stresem, podobnym do zamknięcia w małej klatce, a przecież tego jak najbardziej chcemy uniknąć. 

Moim zdaniem najlepiej od razu wyposażyć się w transporter dla dorosłego kota - to jeden wydatek i jeden transporter, który będziemy u siebie mieli. Gdy kot jest mniejszy taki spory transporter można po prostu lepiej zagospodarować, aby maleństwo się w nim nie zgubiło - wrzucić do środka kocyk, wypełnienie, dzięki któremu kot będzie dobrze czuł się w środku.

Według mnie tylko transporter jest w stanie zapewnić kotu bezpieczeństwo poza domem. Torby to dla mnie małe nieporozumienie, choć nie potępiam osób, które ich używają - znają swojego kota lepiej, niż ja :) Ja sama obawiałabym się, gdyby przewożone zwierze nie miało dostatecznej ochrony - bo nie oszukujmy się, ale torby są dość "elastyczne", plastyczne, podatne na odkształcenia, czyli zgniecenie ściany torby może zrobić krzywdę także kotu. Zazwyczaj są one tez wykonane z cienkich materiałów (torby są zawsze lżejsze od transporterów) także nie sprawdzą się późną jesienią i zimą podczas wędrówki do weterynarza. Torby często pojawiają się w sklepach w różnych wariantach - z zamknięciem lub bez (te bez zazwyczaj kierowane są także do właścicieli psów) - jeśli już to wybieraj te z zamknięciem, aby mieć pewność, że kot nie będzie miał drogi ucieczki.

W sumie sam koszt transportera to jednorazowy wydatek, więc myślę, że na tym totalnie nie trzeba oszczędzać (nawet nie powinno się), więc wybór sugerując się ceną nie będzie słusznym wyborem. Nie zawsze te najdroższe modele sprawdzą się najlepiej. Czasami bywa tak, ze płaci się za markę i kolor transportera a nie za jego praktyczność.

Jedne z najtańszych transporterów można dostać już w cenie około 40-50 zł, jeśli weźmie się pod uwagę te wykonane z tworzywa sztucznego z metalowymi drzwiczkami (dla dorosłego kota) to koszt może sięgnąć już około 70-80 zł. Inne, większe transportery (np. dla Maine Coonów) to koszt około 100-120 zł. Warto mieć to na uwadze decydując się na wybrany model transportera.

Spory wybór jeśli chodzi o transportery można znaleźć tutaj: https://allezoo.com.pl/258-transporter-dla-kota Do wyboru mamy wspomniane wcześniej torby, transportery sztywne wykonane z tworzywa sztucznego marki FERPLAST, boxy transportowe, transportery wiklinowe a nawet kosze na rower (choć jazda z kotem na rowerze to nadal dla mnie abstrakcja :D).

Jedną z najprostszych metod będzie zostawienie nowego transportera w pomieszczeniu, gdzie najczęściej przebywają koty i pozwolenie im na zapoznanie się z nowością. Traktujmy transporter jako nową dekorację naszej przestrzeni :) Oznacza to niewiele więcej, niż po prostu odpuszczenie wsadzania do środka kota, tylko pozwolenie mu na zapoznanie się z ....   we własnym tempie. Może zdarzyć się tak, że kot przez dwa dni nie będzie podchodził do transportera a trzeciego dnia znajdziesz go tam śpiącego w najlepsze :) 

Z tego powodu właśnie warto na samym początku opieki nad kotem zaopatrzyć się w transporter. Pozwólmy kotu na swobodne zapoznanie się z nim, zanim nadarzy się okazja do wyjazdu do weterynarza. Kot zaznajamiając się z kontenerkiem do transportu oswaja się z nim i później nie będzie uciekał na jego widok.

My w pierwszym rzucie mieliśmy do czynienia z transporterem wiklinowym, ale totalnie nie sprawdził się do przewozu kota:

• ciężko było wyciągnąć kota ze środka,
• metalowe drzwiczki nie miały zabezpieczenia "na stałe" (cały czas trzeba było uważać, aby ich nie otworzyć),
• przy jakichkolwiek zabrudzeniach domycie niektórych części było niemożliwe,
• był dość ciężki,
• skrzypiał (dla mnie to wada, bo nie znoszę takiego dźwięku; wiem, że wiklina po prostu pracowała, ale to nie dla mnie),
• był dość przewiewny, zimą niezbyt dobrze się sprawdzał.

Na samym dole transportera są takie separatory, stópki, także gdy postawimy transporter na ziemi/podłodze nie ma on bezpośredniego kontaktu z podłożem.

W tych transporterach podoba mi się to, że można je praktycznie całe rozpiąć, albo rozpiąć tak, aby nie wyjmować kota ze środka. Według mnie to bardzo wygodne rozwiązanie. Zobaczymy, jak będą się sprawdzać w praktyce!

Dziurki wentylacyjne są dość spore, więc przy większych zawirowaniach pogodowych myślę, że transportery trzeba będzie dodatkowo zabezpieczyć, mimo, że zawsze do weterynarza jeździmy autem.

W przyszłości na pewno zdecydujemy się na wymianę tych transporterów na coś bardziej trwałego. Te wykonane z tworzywa sztucznego, plastiku są nieco bardziej odporne na wgniecenia, więc z pewnością przymierzymy się do takiego rozwiązania.

Dwie wersje kolorystyczne totalnie przypadły nam do gustu - kolory nie są jaskrawe, do tego jeszcze koci motyw. Ja jestem w raju :)

W drugim transporterze też mamy pełną wentylację, wkładkę, którą można wymienić. Do tego całość pięknie można rozpiąć i przejść wizytę u weterynarza bez wyciągania kota z transportera.

Jestem niesamowicie ciekawa, jak transportery sprawdzą się w podróży i w jaki najlepszy sposób będzie przypiąć je pasami. Gdy do tego dojdę na pewno się z Wami podzielę :) Jak na razie transportery robią u nas za legowisko i mam nadzieję, że nieprędko będą nam potrzebne (coroczną wizytę kontrolną mamy już za sobą).

Jakich transporterów używacie? Macie do polecenia jakieś firmy lub modele? Jestem niesamowicie ciekawa, w czym podróżują Wasze koty. A może macie dla mnie jakieś wskazówki? Czekam na Wasze komentarze!

Cześć!

Pamiętacie dwa poprzednie wpisy?

Teraz mam dla Was kolejny koci dodatek - broszka kotek. Piękna pod względem kolorów i formy, ale zaraz Wam wszystko opiszę :)

Zobaczcie sami na tego kota - piękna postawa, proste kocie plecki, pozycja w gotowości :) Idealnie prezentuje się nie tylko a jednolitych ubraniach, ale właśnie na wielokolorowych, gdzie jest ciekawym, nierzucającym się w oczy dodatkiem.

Kolory są dość orientalne - mamy tutaj kolor czerwony, niebieski, pomarańczowy, żółty, fioletowy, zielony. Idealnie wpisują się w nadchodzącą wiosnę i lato. Uwielbiam takie kolory i czasami chętnie do nich wracam.

Broszka jest średniej wielkości - nie jest na tyle ciężka by na lekkich tkaninach obciążać je. Dobrze prezentuje się zarówno na kurteczce, jak i bluzce, swetrze i torbie. Broszka kotek ma idealne zapięcie, takie, dzięki któremu dodatek w łatwy sposób nie odepnie się i nie zgubi. To w niej lubię najbardziej.

Prawda jest też taka, że właśnie takie dodatki sprawiają, że chce się eksperymentować z własną garderobą i wprowadzić do niej nieco więcej koloru, do czego jak najbardziej zachęcam :)

Co sądzicie o takich dodatkach? Lubicie kocie broszki/przypinki, czy raczej unikacie takich dodatków? 

Cześć!

Znowu mam dla Was mają wnętrzarską ciekawostkę, mam nadzieję, że i tym razem przypadnie Wam do gustu!

Jeśli widzieliście ten post (klik) to wiecie, że w tym pomieszczeniu królują koty!

Dlaczego w ogóle ponownie zdecydowałam się na koci motyw? I to jeszcze w sypialni? Odpowiedź jest prosta - BO LUBIĘ KOTY. To jest tak proste, że mówi wszystko samo za siebie. Budzić się z kocim ciężarem w nogach i z takimi dekoracjami to moje codzienne marzenie, które obecnie się spełnia.

Podoba mi się fakt, że te naklejki są bardzo dobrze wykonane - równo wycięte, krawędzie nie strzępią się, nie ma jakichś niedociągnięć jeśli chodzi o szczegóły. Dokładnie widać jaką pozycję przyjmuje każdy z kotów i właśnie to sprawiło, że skusiłam się na te naklejki.

Przyklejaliśmy je z pomocą poziomicy laserowej, aby jak najłatwiej było nam utrzymać poziom i przykleić naklejki równo. Myślę, że z tego zadania wywiązaliśmy się naprawdę dobrze i kotki są rozmieszczone równo.

Sam klej na początku trzymał dobrze, jednak po jakimś czasie ogonki i wąsy zaczęły się odklejać, a zainteresowane koty zaczęły trącać naklejki łapkami, co powodowało jeszcze większe odklejanie się dekoracji. Na to nie ma rady. Zawsze moglibyśmy przykleić naklejki na mocniejszy klej, ale wiem, że wtedy naklejki odchodziłyby razem z farbą - a tego chcę uniknąć.

Według mnie kolor czarny pięknie współgra z szarością i całość prezentuje się dobrze.

Lubicie takie drobne dekoracje u siebie, czy raczej nie zdecydowalibyście się na coś takiego? Macie jakieś kocie naklejki w sypialni lub innym pomieszczeniu? Dajcie znać!